Erik van der Grijn

De Nederlandse kunstenaar Erik van der Grijn leerde ik kennen in Amsterdam, waar ik in 1989 bij hem geïntroduceerd werd door een Russische vluchteling. Ik was er met mijn oudste zoon, Marc. We zagen ‘The Wall’s Eye’ (250 x 500 cm). Het was de eerste keer dat ik de compositie van een abstract expressionistisch
schilderij zo beleefde; als een intrigerende compositie en als ‘statement’.

Marc zei: ‘Pa, dit is het mooiste schilderij dat ik ooit gezien heb’. En ik kon niets anders zeggen dan ‘Ik geloof dat je gelijk hebt’. Marc is zijn hele leven blijven geloven dat Erik van der Grijn de beste schilder van de 20ste eeuw is. In zijn woonkamer hangt nu The North Sea Lament (250 x 375 cm) en als hij ‘s morgens opstaat ziet hij een kleiner schilderij van Erik dat hem nog dagelijks inspireert. Erik maakt grote en kleine schilderijen. Het maken van grote schilderijen, waarvan de compositie altijd overtuigt, is weinigen gegeven. Meestal lukt het kunstenaars tot 100 x 100 cm een goede compositie te maken. Als het écht groot moet zijn dan is het een behoorlijk probleem om het overtuigend, vanzelfsprekend te laten zijn.

Het moet overtuigen op 5 meter en op 10 meter afstand, maar ook op 1 meter en op 10 cm kijkafstand. Goed om te beseffen dat het wordt gemaakt op armlengte: 70 cm. Als ik nu op al die genoemde kijkafstanden bij verschillend licht en bij verschillende gemoedstoestanden kijk, heb ik maar een reactie: onbegrijpelijk dat het Erik lukt om me steeds te laten verwonderen en bewonderen en te laten genieten van een intrigerende compositie. (Jan Verhoeven)